De eerste week en een beetje

De tijd vliegt hier in Suriname, al weer meer dan een week dat ik ben aangekomen. Na wat stress op het vliegveld, koffer te zwaar, visum regelen en lang wachten, begon de vlucht richting Paramaribo. Ik zat naast een keurig Surinaams stel, mooi in het geel gekleed, die heel gezellig waren. Ieder jaar gingen ze terug naar Suriname voor vakantie, weg van de kou in Nederland. Heel goed te begrijpen! De eerste paar uur in het vliegtuig waren nog wel te doen, maar het middenstuk dat je tussen ‘weggaan en aankomen’ in zit was het ergste, ik heb maar tijdschriften (thanks Loraine!) en films gekeken. Aangekomen in Paramaribo was het warm met een Nederlands regenbuitje. Yes, in Suriname! Helaas duurde die vreugde kort toen ik zag dat het hele vliegtuig één voor één langs de douane moest en in de ruimte waar we moesten wachten geen airco aan was. Na ruim drie kwartier kon ik op zoek naar de taxi die me naar m’n kamer zou brengen, gelukkig had ik deze snel gevonden en konden we op weg door het donker naar Paramaribo. De eerste nacht was enorm wennen, aangekomen bij het complex waar ik verblijf kon ik meteen doorlopen naar de kamer die de komende periode ‘van mij’ zou worden. Daarna heb ik me voorgesteld aan de huisgenoten die nog wakker waren om daarna te gaan slapen (of in ieder geval poging te doen tot met de warmte).

Na een niet al te beste nachtrust werd ik de volgende ochtend vroeg wakker door de jetlag. De koude douche viel me 100% mee, na de warmte van die nacht was dat erg fijn. Tijd om de fiets te bekijken met Kenneth, klusjesman. De fiets zal voor Surinaamse normen goed zijn (al zie je geen Surinamer fietsen), maar de remmen waren niet zo best. Ook de rest van de fiets was nogal krakkemikkig, daarom heb ik om een betere fiets gevraagd, die over een paar dagen beschikbaar zal zijn. Later die dag ben ik met een huisgenootje naar de Matraite mall gefietst, een klein stukje van ons huis. Hier heb ik een Surinaamse Simkaart gekocht om een taxi te kunnen bellen, want ’s avonds ga je altijd met de taxi voor je eigen veiligheid. De volgende dag zouden we door het centrum van Paramaribo fietsen, maar door de regen zijn we met de taxi gegaan en hebben we alleen wat winkels en de Waterkant gezien. Later die avond kreeg ik een mailtje dat ik er komend weekend een tripje naar Brownsberg, Brokopondomeer en de kabelbaan van Berg en Dal gepland was. Hier heb ik me dan ook voor opgegeven.

Op vrijdag had ik kennismaking met stage, natuurlijk was dit op zijn Surinaams. Wat later dan gepland heb ik mijn stagebegeleider gesproken en hebben we de invulling van de stage besproken. Ik zal de patiënten behandelen, medische fitness begeleiden en meewerken aan externe projecten. Tot zover lijkt het me erg leuk! Wat wel een nadeel voor tripjes is dat ik 5 dagen per week stage loop, dus de langere tripjes zal ik vrij voor moeten vragen. ’s Avonds ben ik gezellig wezen bowlen met huisgenootjes, en gewonnen! Na een leuke avond toch maar naar huis gegaan, de volgende ochtend er vroeg uit om naar Berg en Dal te vertrekken!

De volgende ochtend heb ik vroeg een taxi gebeld om mooi op tijd te zijn, eenmaal aangekomen bij de vertrekplaats bleek dat ik er alleen een Nederlands gezin mee ging en verder geen studenten. Een beetje jammer om geen andere studenten te leren kennen, maar uiteindelijk bleek het gezin heel gezellig te zijn! Eenmaal bij Berg en Dal aangekomen was de lijn over de Suriname Rivier al te zien, leuk! Bij de instructie bleek dat we via 7 banen een rondje gingen maken. Je hing in een harnas aan een kabel, dus niet vergelijkbaar met een kabelbaan zoals ik het ken. Na even oefenen was het dan zover, de eerste baan, wel spannend. Maar de banen daarna alleen maar genoten, super gaaf! De leukste baan was die van 210 m over de Suriname Rivier. Ik had m’n camera niet meegenomen, doodsbang dat ie in de rivier zou vallen, maar iemand anders wel, dus sta ook nog ergens op een filpje!

Later zijn we doorgereden naar het Brokopondomeer, om daar te zwemmen en daarna te vissen op piranha’s op dezelfde plek. Lekker dan! Gelukkig niet gebeten! Aan het einde van de middag zijn we doorgereden naar de Brownsberg, na een uur hobbelen de berg op waren we dan op de plaats van bestemming, met een prachtig uitzicht over het Brokopondomeer en het regenwoud. Na een uitgebreid avondmaal (de eerste baka-bana’s gehad!) ben ik niet al te laat gaan slapen om zo de zonsopgang om half 6 te bekijken, helaas met niet veel resultaat door de bewolking. Nog even lekker in bed gelegen om om half 9 te gaan ontbijten en daarna te vertrekken naar de Irenewatervallen door het regenwoud. Een lange en zware tocht vooral naar beneden gaf gelukkig een mooi resultaat waarbij we konden afkoelen in de waterval. De terugweg van 1,5u ging me wat makkelijker af, komt m’n voetbal toch nog van pas! Eenmaal weer aangekomen bij onze lodge zijn we naar de top van de Brownsberg gelopen met wederom een prachtig uitzicht, om vervolgens te genieten van een welverdiende lunch.

Op maandag ben ik om 7u met de taxi vertrokken naar de vreemdelingendienst voor de stempel voor mijn gehele verblijf, het kan zijn dat je heel lang moet wachten, maar ik had geluk en stond na een kwartier weer buiten, ik mag tot februari blijven!

Nu zit de eerste stageweek er op, wel enorm wennen. Er worden hele andere behandelingen gegeven en tussendoor is er weinig tijd voor uitleg. Als ik iets niet weet moet ik het zelf opzoeken en in een verslag inleveren, pittig, maar wel leerzaam. Morgen ga ik voor een extern project naar Babunhol, om teambuildingactiviteiten te organiseren en uit te voeren met iemand die over de sport gaat.

Het was heel vroeg opstaan om kwart voor 6, maar Babunhol was een prachtige plek aan de Suriname Rivier, de groep voor de teambuiling was heel fanatiek met de teambuilding games die ik bedacht had, het was een groot succes!

’s Avonds was er een etentje en afscheidsfeestje voor een huisgenootje die weer naar Nederland gaat, voor het eerst kennis gemaakt met de partybus en het stappen in Paramaribo! Het was gezellig!

Komend weekend is een lang weekend, dinsdag is het Srefidenti Dey (onafhankelijkheidsdag) dus een vrije dag, 3 weken geleden heeft de regering besloten om 24 november tot nationale vrije dag te benoemen die niet gelijk is gesteld aan de zondag, wat gaat inhouden dat scholen en overheidsinstanties dicht zijn, maar dat het bedrijfsleven een eigen keuze mag maken. Wat betekend dat ik een extra vrije dag heb, omdat alle collega’s binnen de praktijk kinderen hebben die vrij zijn en niet naar de kinderopvang kunnen.

Binnenkort zal ik weer een nieuw verslag schrijven!

Groetjes,
Jolein